ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΙΚΑ
(στηρίζεται από το ) 
Περί διαφάνειας και αντικειμενικότητας…
Συναδέλφισες, Συνάδελφοι,
Η διαδικασία στελέχωσης των θέσεων ευθύνης στη Κεντρική Διοίκηση του ΕΦΚΑ και στις λοιπές νεοσύστατες υπηρεσίες του ΕΦΚΑ απασχόλησε σε μεγάλο βαθμό -αν δεν μονοπώλησε ουσιαστικά- τόσο την τελευταία συνεδρίαση του ΔΣ της ΠΟΣΕ, την Ολομέλεια Προέδρων στις 20/03 όσο και τη συνάντηση με τον Διοικητή στις 08/03. Από πλευράς συνδικαλιστικής πλειοψηφίας δίνουν και παίρνουν οι καταγγελίες σε ψηλούς τόνους για «αναξιοκρατικές και αδιαφανείς» τοποθετήσεις ημετέρων, οι απειλές για προσφυγές στη Δικαιοσύνη κλπ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ολομέλεια των Προέδρων το πρωταρχικό μέλημα του Προεδρείου της ΠΟΣΕ ήταν η συλλογή εξουσιοδοτήσεων από τους Προέδρους των Συλλόγων για κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς στον Διοικητή του ΕΦΚΑ.
Είναι ενδεικτικό της κατάπτωσης των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) ότι σε μια περίοδο που ξεκινά η υλοποίηση του «Οργανογράμματος-Λεπίδι» του ΕΦΚΑ, σε μια περίοδο που τα φαινόμενα εξαθλίωσης της εργασιακής μας καθημερινότητας εντείνονται, ιεραρχείται ως μείζον και φλέγον ζήτημα το «ποιος θα προλάβει να πιάσει στασίδι» στις θέσεις ευθύνης και με ποιους όρους. Ξεκαθαρίζουμε βεβαίως ότι δεν υποτιμούμε γενικά τα ζητήματα «αντικειμενικότητας και διαφάνειας». Είναι προφανές, άλλωστε, ότι η διαδικασία στελέχωσης των υπηρεσιών είναι και ένα εργαλείο εξυπηρέτησης κομματικών (και προεκλογικών πια στην παρούσα φάση) σκοπιμοτήτων, χειραγώγησης και εξαγοράς συνειδήσεων. Μετατρέπεται ταυτόχρονα σε εργαλείο καλλιέργειας φόβου και εργασιακής ανασφάλειας, συντηρητικοποίησης και αναδίπλωσης των εργαζομένων στη λογική των ατομικών λύσεων. Λογική που ενισχύεται όχι μόνο από την κυβερνητική πολιτική αλλά και από την απαξίωση των συνδικάτων μας, αφού είναι αναμενόμενο οι συνάδελφοι να εγκλωβίζονται σε διάφορα σχήματα ατομικών λύσεων ή στη φυγή από τον ΕΦΚΑ μέσω κινητικότητας όταν δεν βρίσκουν συλλογικό αποκούμπι στις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις.
Τα ζητήματα νομιμότητας, διαφάνειας και αντικειμενικότητας των διαδικασιών στελέχωσης του Φορέα είναι όμως μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Αυτό που θα έπρεπε πρωτίστως να απασχολεί τα συνδικάτα μας στην παρούσα φάση είναι το εργασιακό μας μέλλον, οι συνθήκες και οι όροι εργασίας των χιλιάδων εργαζόμενων στον ΕΦΚΑ που διακυβεύονται σε κρίσιμο βαθμό. Η πολιτική συρρίκνωσης δομών και αντικειμένων (και θέσεων ευθύνης κατ’ επέκταση), όπως αποτυπώνεται και στο οριστικό Οργανόγραμμα του ΕΦΚΑ, δεν αλλάζει όσο «αντικειμενικά» και «διαφανή» να είναι τα κριτήρια στελέχωσης των υπηρεσιών. Είναι πολύ χαρακτηριστικό, μεταξύ άλλων, ότι 1187 προσωποπαγείς θέσεις καταργούνται με την αποχώρηση των εργαζομένων. Δηλαδή, η προοπτική συρρίκνωσης του προσωπικού καταγράφεται με τον πιο επίσημο τρόπο στο ίδιο το Οργανόγραμμα του ΕΦΚΑ και προστίθεται στο ήδη διογκωμένο πρόβλημα έλλειψης προσωπικού. Ούτε είναι τυχαίο ότι διατηρείται σε ισχύ η διάταξη περί πλεονάζοντος προσωπικού του ν.4389/16 ή ότι οι συνάδελφοι που υπηρετούν με δικαστικές αποφάσεις (πρώην stage) δεν υφίστανται καν στον Οργανισμό!
Επιπλέον, το ίδιο το Οργανόγραμμα προδιαγράφει υποχρεωτική κινητικότητα μεγάλης έκτασης. Γι’ αυτό δεν προσδιορίζονται και οι οργανικές θέσεις ανά δομή. Γιατί θέλουν οι διοικούντες να έχουν λυμένα τα χέρια να ανακυκλώνουν και να ξεσπιτώνουν τους εργαζόμενους ανά πάσα στιγμή. Να εγκλωβίσουν έτσι χιλιάδες εργαζόμενους σε ένα καθεστώς διαρκούς εργασιακής ομηρείας και περιπλάνησης.
Είναι επίσης αποκαλυπτικό ότι οι ίδιες οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες που προτάσσουν τώρα τα ζητήματα αντικειμενικότητας και διαφάνειας στη στελέχωση των υπηρεσιών δέχονται την ουσία και τον πυρήνα του νέου συστήματος αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, δηλαδή τη στοχοθεσία, τη σύνδεση της βαθμολογικής και μισθολογικής εξέλιξης των υπαλλήλων με το βαθμό πρόσδεσής τους στους στόχους και στις προτεραιότητες της αντιλαϊκής πολιτικής. Φαίνεται πως το περιεχόμενο της αντιασφαλιστικής πολιτικής που καλούνται να υπηρετήσουν και να υλοποιήσουν τα στελέχη και οι υπάλληλοι του ΕΦΚΑ, της πολιτικής που στρώνει κόκκινα χαλιά στην επαγγελματική και ιδιωτική ασφάλιση είναι «ψιλά γράμματα» για τις συνδικαλιστικές εκείνες δυνάμεις που, όπως και οι κομματικοί τους φορείς διαχρονικά, έχουν στρατευθεί στη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ για την κοινωνική ασφάλιση.
Το επόμενο διάστημα στο χώρο μας η αντιλαϊκή πολιτική θα περνάει μέσα και από την υλοποίηση του νέου Οργανισμού που θα οδηγήσει στη διαίρεση των εργαζόμενων σε επιλέξιμους και μη επιλέξιμους και θα ενισχύσει τη λογική του ο «σώζων εαυτόν σωθήτω».
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στο χώρο μας δεν είχαν και δεν έχουν κανένα αγωνιστικό σχέδιο οργάνωσης της πάλης των εργαζομένων. Στην ολομέλεια των Προέδρων δεν κατέθεσαν κανένα πρόγραμμα δράσης ούτε «για τα μάτια του κόσμου». Έχουν κηρύξει σιωπητήριο διαρκείας στους χώρους εργασίας. Εξαντλούν τις όποιες παρεμβάσεις τους σε ανταλλαγή νομικών απόψεων με τη Διοίκηση για δευτερεύοντα ζητήματα, ακριβώς γιατί είναι ταγμένες στη λογική του κοινωνικού εταιρισμού και της συνδιοίκησης.
Καλούμε τους εργαζόμενους να τους γυρίσουν την πλάτη. Να πάρουν πρωτοβουλίες οργάνωσης και αντίστασης από τα κάτω. Να δυναμώσουν κυρίως με κάθε τρόπο το ταξικό μέτωπο πάλης, την κοινωνική συμμαχία εργαζομένων, και φτωχών αυτοαπασχολούμενων και συνταξιούχων βάζοντας μπροστά την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.
Απρίλης 2019
