25ο ΤΑΚΤΙΚΟ ΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΟ – ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΠΟΣΕ ΙΚΑ-ΕΤΑΜ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ 22,23,24,25 ΜΑΪΟΥ 2018
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΠΟΣΕ ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, κ. ΒΑΓΓΕΛΗ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ
Πάγια και διαχρονική θέση της Ομοσπονδίας μας ήταν και παραμένει να είναι η σύσταση και λειτουργία 3 ταμείων: Μισθωτών, μη Μισθωτών και Αγροτών.
Αντιδράσαμε εξαρχής στην ψήφιση του Ν.4387/16 για τη σύσταση και λειτουργία του ΕΦΚΑ το Μάιο του 2016, διότι πιστεύαμε ότι ήταν αδύνατον να λειτουργήσει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα (1/1/2017) και, δυστυχώς, επαληθευθήκαμε! Εάν είχαμε πειστεί στο ελάχιστο ότι ο ΕΦΚΑ θα αντιμετώπιζε τις παθογένειες του Ασφαλιστικού Συστήματος, θα ήμασταν οι πρώτοι που θα στηρίζαμε τη σύσταση και λειτουργία του.
Σε αυτό το διάστημα, τα χρονίζοντα προβλήματα του Ασφαλιστικού Συστήματος γιγαντώθηκαν και, μάλιστα, προστέθηκαν και νέα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το θέμα της έλλειψης καθαριότητας των εργασιακών χώρων, με αποτέλεσμα τη δημιουργία διοικητικού χάους. Όταν αυτό το νέο Υπερταμείο αδυνατεί να επιλύσει τα στοιχειώδη και αυτονόητα, γεννάται το εύλογο ερώτημα, πώς είναι δυνατόν να στηρίξει το Δημόσιο Ασφαλιστικό Σύστημα της χώρας;
Η προ της ίδρυσης του ΕΦΚΑ αποκεντρωμένη διάρθρωση υπηρεσιών απέκτησε πολύ γρήγορα τα χαρακτηριστικά μιας υδροκέφαλης κεντρικής διοίκησης. Οι παθογένειες των επιμέρους ταμείων κουκουλώθηκαν και με την ενοποίηση-σαλαμοποίηση κατέστησαν το Υπερταμείο προβληματικό άμα τη γενέσει του. Αποδεικνύεται ότι η σύσταση του ΕΦΚΑ έχει ψυχρά και μόνο ταμειακή σκοπιμότητα με στόχο την περαιτέρω μείωση των συντάξεων. Έτσι ο βασικός στόχος του ΕΦΚΑ, όπως έγκαιρα είχαμε επισημάνει, έχει……επιτευχθεί, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον έλεγχο και τη μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης που επήλθε από το νέο τρόπο υπολογισμού των νέων συντάξεων (12/5/2016 και μετά (πίνακας 1) και θα ολοκληρωθεί μέσω του επανυπολογισμού των παλαιών συντάξεων (μέχρι 12/5/2016) λόγω της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς.
Η κατάργηση από 1/1/2017 των εντασσόμενων στον ΕΦΚΑ φορέων και η ενοποίησή τους σε ένα ενιαίο ΝΠΔΔ που στέγασε το σύνολο των αρμοδιοτήτων και του προσωπικού τους, γέννησε μια σειρά θεμάτων ως προς το προσωπικό των καταργούμενων φορέων και της ένταξής τους στο νέο φορέα. Ποια η τύχη τους; Για εμάς δεν περισσεύει κανείς εργαζόμενος.
Σήμερα, ο ΕΦΚΑ είναι ένα ηχηρό παράδειγμα της νέας μορφής του κράτους και της λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών: νεοσυντηρητική αυταρχική αντίληψη άσκησης Διοίκησης, οργανωτική αναρχία, ανύπαρκτες δομές, ασαφής περιγραφή θέσεων και καθηκόντων. Τα διευθυντικά στελέχη των περιφερειακών υπηρεσιών, ενώ έχουν όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τον Υπαλληλικό Κώδικα, δεν έχουν τη δυνατότητα έκδοσης καμίας απόφασης για εσωτερική μετακίνηση προσωπικού και, κυρίως, αναπλήρωσης προïσταμένων τμημάτων. Μέχρι και σήμερα, η αρμοδιότητα αυτή αποτελεί αποκλειστικότητα του Διοικητή που κατέχει εκάστοτε τη συγκεκριμένη θέση (σημειώνουμε ότι εδώ και 2,5 μήνες δεν έχει οριστεί νέος Διοικητής!!!).
Από το Μάιο του 2016 δεν έχει τηρηθεί κανένα χρονοδιάγραμμα, δεν υπάρχει οργανόγραμμα ούτε κανονισμός παροχών. Ακόμα και το ΟΠΣ του ΕΦΚΑ, προκειμένου να καταστεί πλήρως λειτουργικό, απαιτεί πολλές παρεμβάσεις.
Επαναλαμβάνουμε για άλλη μια φορά το αίτημά μας για αλλαγή στη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΦΚΑ: 17μελές Δ.Σ. με όρους κοινωνικής πλειοψηφίας αντί του ισχύοντος 11μελούς Δ.Σ. (για πρώτη φορά σε δημόσιο ασφαλιστικό οργανισμό, δεν υπάρχει κοινωνική πλειοψηφία και τα 6 από τα 11 μέλη διορίζονται απευθείας από την Κυβέρνηση!). Επιμένουμε επίσης στο αίτημά μας για συγκρότηση ειδικής επιτροπής, η οποία θα απαρτίζεται από εκπροσώπους κοινωνικών φορέων, εργαζομένων και ειδικών επιστημόνων, με στόχο την επεξεργασία τεκμηριωμένων προτάσεων για την οργανωτική δομή του ΕΦΚΑ.
Ήμασταν ξεκάθαροι στις προτάσεις μας: α) Αποκεντρωμένο οργανωτικό μοντέλο αντίστοιχο με τις πραγματικές απαιτήσεις και ανάγκες, τις οποίες θα κληθεί να ικανοποιήσει σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, στη βάση τόσο εμπειρικών όσο και επιστημονικών δεδομένων β) Τήρηση και εφαρμογή του άρθρου 101 του Συντάγματος το οποίο μεταξύ άλλων προβλέπει ότι : «Η Διοίκηση του Κράτους οργανώνεται σύμφωνα με το αποκεντρωτικό σύστημα» & «Η διοικητική διαίρεση της Χώρας διαμορφώνεται με βάση τις γεωοικονομικές, κοινωνικές και συγκοινωνιακές συνθήκες» γ) Επιτελικού χαρακτήρα Κεντρική Υπηρεσία και ενίσχυση του ρόλου των Περιφερειακών Υπηρεσιών δ) Αναλυτική απεικόνιση όλων των υφιστάμενων αρμοδιοτήτων του Οργανισμού, ε) Τήρηση του Υπαλληλικού Κώδικα και, βέβαια, περιγραφή στο οργανόγραμμα όλων των θέσεων εργασίας, με κατάργηση της διάταξης του Ν.4389/16 περί πλεονάζοντος προσωπικού.
Ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως αυτό της δημόσιας ασφάλισης, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί από εμάς μόνο με σχόλια και παρατηρήσεις. Προβληματιζόμαστε, διεκδικούμε και εκφράζουμε απόψεις με βάση τη σοβαρότητα του θέματος. Ο ΕΦΚΑ δεν πρέπει να είναι μια διεκπεραιωτική, δυνητικά περιθωριακή κρατική δομή, ταυτισμένη με την καταβολή μιας υποτυπώδους «αναλογικής» συνταξιοδοτικής παροχής και τη διαχείριση της φτώχειας. Πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά εκείνα που παραπέμπουν σε ένα Δημόσιο Οργανισμό Κοινωνικής Ασφάλισης.
Εμείς, οι εργαζόμενοι στον ΕΦΚΑ, είμαστε η καρδιά της Κοινωνικής Ασφάλισης. Εμείς αντικρύζουμε καθημερινά τους εργαζόμενους, τους ανθρώπους του μόχθου και της πραγματικής οικονομίας.
Εμείς λοιπόν δεν πρόκειται να αποστασιοποιηθούμε από τη νέα κατάσταση πραγμάτων. Προτεραιότητά μας είναι η διασφάλιση του χαρακτήρα της Δημόσιας, Καθολικής, Υποχρεωτικής Κοινωνικής Ασφάλισης. Νιώθουμε την υποχρέωση να διασφαλίσουμε ό,τι είναι δυνατόν να διασφαλιστεί.
ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ
Η μετατροπή της σύνταξης σε προνοιακή παροχή συν το τμήμα της «ανταποδοτικής» που δυνητικά θα συρρικνώνεται αφού, όπως ανέφερε και η Υπουργός κ. Αχτσιόγλου, αυτή η σὐνταξη θα χρηματοδοτείται μελλοντικά μόνο από τις εισφορές. Η υποχρέωση κρατικής χρηματοδότησης θα περιοριστεί στην «εθνική» σύνταξη. Οι επιπτώσεις λοιπόν θεωρούμε ότι θα φανούν σε όλο το εύρος τους την επόμενη δεκαετία και θα είναι ισοπεδωτικές.
Οι νέες μειώσεις στις συντάξεις από το 2019
Σχετικά με τις νέες μειώσεις των συντάξεων από 1/1/2019, όπως προβλέπεται από το Ν. 4472/2017, αφορούν κατά κύριο λόγο στον επανυπολογισμό των παλαιών συντάξεων που έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και στην κατάργηση της προσωπικής διαφοράς. Μεσοσταθμικά, οι μειώσεις θα κυμανθούν γύρω στο 18% και δεν είναι τυχαία η επιλογή του συγκεκριμένου γενικού ανώτατου ορίου. Όσο για τις δήθεν αυξήσεις των χαμηλοσυνταξιούχων, αυτές ουσιαστικά θα αντισταθμίσουν σε κάποιο βαθμό την κατάργηση του ΕΚΑΣ. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα είναι μηδενικού αθροίσματος.
Καθυστέρηση έκδοσης οριστικών συνταξιοδοτικών αποφάσεων
Όσον αφορά δε στις καθυστερήσεις σχετικά με το χρόνο έκδοσης οριστικών αποφάσεων συνταξιοδότησης, αυτές οφείλονται τόσο σε χρόνιες παθογένειες στο λειτουργικό και οργανωτικό πλαίσιο των επιμέρους Ασφαλιστικών Ταμείων, όσο και στον τρόπο με τον οποίο η σημερινή Πολιτική Ηγεσία αντιμετώπισε το ζήτημα της ενοποίησης, όπως ανέφερα παραπάνω. Πρακτικά όμως, το ζήτημα της σύντομης, για να μην πω της άμεσης απονομής των συντάξεων, έπρεπε να έχει λυθεί τουλάχιστον δέκα χρόνια πριν, με βάση κυρίως τις τεχνολογικές δυνατότητες που είχαμε από τότε στη διάθεσή μας. Οι ευθύνες της σημερινής Κυβέρνησης συνίστανται στο γεγονός ότι, μεταξύ άλλων, θεώρησε δεδομένη και εκμεταλλεύτηκε την παγιωμένη, δυστυχώς, αντίληψη δεκαετιών ότι ο συνταξιούχος είναι «καταδικασμένος» να δείξει απεριόριστη υπομονή και ανοχή, έως ότου καταφέρει να λάβει αυτό που δικαιούται. Μέχρι τον Μάιο του 2016, δεν προσέθεσε ούτε ένα λιθαράκι στην όποια προσπάθεια είχε ξεκινήσει έστω και καθυστερημένα από τους προηγούμενους κρατούντες, αδιαφορώντας για τα πάντα. Στη συνέχεια απέτυχε, όπως είπαμε παραπάνω, να ανταποκριθεί στους καινούργιους στόχους και κατέφυγε στα επικοινωνιακά «τρικ» και στον εμπαιγμό των συνταξιούχων (πίνακας 2). Πάντως, θεωρώ ότι μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας ο χρόνος απονομής θα έχει μειωθεί σημαντικά, λαμβάνοντας υπόψη κυρίως το γεγονός ότι και ο ρυθμός εξόδου από την εργασία θα μειώνεται από χρόνο σε χρόνο. Αυτή είναι μια σημαντική παράμετρος (πίνακας 3).
Εκκρεμότητες αιτημάτων συνταξιούχων (στρατιωτικών & πολιτικών) μέχρι 30/4/2018 της Γενικής Δ/νσης Χορήγησης Συντάξεων Δημοσίου Τομέα
Το σύνολο των εκκρεμών αιτημάτων ανέρχεται σε 284.597 υποθέσεις συνταξιούχων-δικαιούχων, όπως αναλύονται στον (πίνακα 4) και οι οποίες μεταφέρονται λόγω αρμοδιότητας, από τις Οργανικές Μονάδες της Γενικής Δ/νσης Χορήγησης Συντάξεων της Γενικής Γραμματείας Δημοσιονομικής Πολιτικής του Υπουργείου Οικονομικών από 1/5/2018, στην Δ/νση Χορήγησης Συντάξεων Δημοσίου Τομέα του ΕΦΚΑ, όπως προβλέπεται στο άρθρο 395 του Ν. 4512/2018.
Σημειώνεται ότι στον τεράστιο όγκο αιτημάτων συνταξιούχων (στρατιωτικών και πολιτικών) καλούνται να ανταποκριθούν ελάχιστοι υπάλληλοι, μόλις 52.
Το μέλλον των συντάξεων
Από την αρχή της κρίσης, ήμασταν πεπεισμένοι ότι η μεγάλη τάση «φυγής» από την εργασία και η αύξηση του αριθμού των συνταξιοδοτούμενων θα καταλήξει σε «τραγωδία». Δυστυχώς επαληθευόμαστε, αφού ο εγκλωβισμός τους και η άμεση οικονομική τους εξάρτηση από κατεξοχήν πολιτικές αποφάσεις συμπιέζει όλο και περισσότερο τις αποδοχές και το επίπεδο διαβίωσής τους. Αποκορύφωμα, φυσικά, αποτελεί ο νόμος Κατρούγκαλου, του οποίου ο ΕΦΚΑ είναι ο εφαρμοστικός βραχίονας. Ο Έλληνας συνταξιούχος θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι οφείλει να αγωνιστεί στους δρόμους ξανά από την αρχή, προκειμένου να προστατεύσει αυτά που του έχουν απομείνει. Διαφορετικά, θα εξελιχθεί σε έναν επαίτη της σύγχρονης εποχής και, μάλιστα, με ευθύνη άλλων! Ο Έλληνας συνταξιούχος καλείται να αποδεχτεί και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, σε συντάξεις δηλ. που θα κυμαίνονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από 200-700€ και με δακτυλοδεικτούμενους τους λίγους «υψηλοσυνταξιούχους» των 1.000€.
Λαμβάνοντας υπόψη τη νέα «αρχιτεκτονική» του ασφαλιστικού μας συστήματος, η «Εθνική Σύνταξη» είναι αυτή που θα αποτελέσει τον κορμό της συνταξιοδοτικής παροχής και θα εξαντλεί σε μεγάλο βαθμό την υποχρέωση του κράτους απέναντι στους ασφαλισμένους. Τόσο η «ανταποδοτική» όσο και η επικουρική καθώς και το εφάπαξ θα αποτελέσουν δυνητικά παροχές, οι οποίες πιθανότατα θα ενοποιηθούν και θα υπόκεινται στην κεφαλαιοποιητική λογική που ήδη τις διέπουν ως χωριστές παροχές. Με λίγα λόγια, θα εξαρτώνται απόλυτα από την καταβολή και την απόδοση των ατομικών εισφορών, χωρίς κρατική στήριξη. Αν τώρα λάβετε υπόψη σας ότι το επίπεδο των εισφορών συνδέεται άμεσα με το επίπεδο των εργασιακών σχέσεων και τις αμοιβές, το μέλλον μόνο ευχάριστο δεν προδιαγράφεται. Αυτό βέβαια αφορά και τους σημερινούς συνταξιούχους, αφού οι εισφορές των σημερινών εργαζομένων χρηματοδοτούν τις δικές τους συντάξεις. Άλλωστε, επειδή αυτό προϋποθέτει ενιαίο θεσμικό πλαίσιο, η Κυβέρνηση προχώρησε στην απόφαση για τον επανυπολογισμό των παλαιών συντάξεων, πέρα από την λογική των περικοπών και της παράκαμψης των θετικών αποφάσεων του ΣΤΕ για συγκεκριμένες κατηγορίες συνταξιούχων.
Για εμάς, το επαναλαμβάνουμε διαρκώς και σε κάθε περίσταση, το Δημόσιο Ασφαλιστικό Σύστημα αποτελεί εθνική υπόθεση. Συνεπώς, απαιτείται άμεσα σοβαρή και ουσιαστική συζήτηση σχετικά με το επίπεδο των παροχών και το ύψος των συντάξεων, καθώς και με τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης.
Η καταβολή των συντάξεων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οικονομική κατάσταση του Υπερταμείου.
Με την αποσύνδεση της αναλογικής σύνταξης από την εγγυητική προστασία του κράτους, παρά τις προφορικές διαβεβαιώσεις, σε συνδυασμό με την ύπαρξη του δημοσιονομικού κόφτη, ουσιαστικά καθιερώνεται ρήτρα μηδενικού ελλείμματος και στην κύρια ασφάλιση.
Οι συνταξιούχοι, συνεπείς στις υποχρεώσεις τους σε όλο τον εργασιακό τους βίο κατέβαλλαν στο ακέραιο τις εισφορές τους. Η πολιτεία έχει υποχρέωση απέναντι σε αυτούς να διασφαλίσει τα έσοδα του Υπερταμείου, προκειμένου να καταβάλλονται κανονικά οι συντάξεις. Σε διαφορετική περίπτωση, πολύ φοβόμαστε ότι θα εφαρμοστεί η γνωστή άδικη συνταγή των μειώσεων.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι «σκοτώνοντας» τους συνταξιούχους, επιτυγχάνεται η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Οι περικοπές μπορεί να δίνουν «ανάσα» στο ασφαλιστικό σύστημα, στερούν όμως στους συνταξιούχους το δικαίωμα στη ζωή. Άλλωστε, αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε μέσω των αλλεπάλληλων μειώσεων των τελευταίων ετών θα είχαν εξαφανιστεί τα ελλείμματα. Συμβαίνει αυτό που, κατά την άποψή μας, αφορά στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας, δηλ. η ανατροφοδότηση της ύφεσης από τα συνεχή μνημονιακά μέτρα, τα οποία, υποτίθεται, αποτελούν τη λύση του προβλήματος.
ΔΙΑΔΟΧΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Το πρόβλημα που παρουσιάζεται στην διαδοχική ασφάλιση είναι εκ των πραγμάτων μια δύσκολη και χρονοβόρα υπόθεση. Εδώ, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, ισχύει αυτό που ανέφερα παραπάνω σχετικά με τον μη έγκαιρο εκσυγχρονισμό του συστήματος.
Σας αναφέρω χαρακτηριστικά ένα ζήτημα το οποίο ούτε είχαν προβλέψει ούτε μέχρι σήμερα έχουν αποφασίσει πώς θα επιλυθεί: Αυτή τη στιγμή εκκρεμούν τουλάχιστον 18000 συνταξιοδοτικά αιτήματα (14000 αφορούν στον πρώην ΟΑΕΕ), που με το παλαιό καθεστώς θα είχαν λάβει απορριπτικές αποφάσεις και θα είχαν διαβιβαστεί στον επόμενο φορέα προκειμένου να εξετάσει το αίτημα και να απονείμει τη σύνταξη. Λόγω ενιαίου φορέα όμως, αυτό διοικητικά είναι ασύμβατο (δεν μπορεί ο ΕΦΚΑ να απορρίπτει και να στέλνει το αίτημα στον ίδιο, δηλαδή στον ΕΦΚΑ). Σύμφωνα με πληροφορίες μας, υπάρχουν προτάσεις, αλλά το ζήτημα είναι ότι δεν λαμβάνονται αποφάσεις και οι συνταξιούχοι βρίσκονται στην αναμονή το λιγότερο δύο χρόνια.
ΕΙΣΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ
Η αντιμετώπιση της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας είναι μία από τις διαχρονικές παθογένειες του ασφαλιστικού συστήματος και την ευθύνη φέρουν αποκλειστικά όλες οι πολιτικές ηγεσίες. Τα τμήματα Εσόδων των υποκαταστημάτων έχουν υποστελεχωθεί τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να μην ασκείται ουσιαστικά έλεγχος.
Οι μόνοι έλεγχοι πραγματοποιούνται από την πρώην Ειδική Υπηρεσία Ελέγχου (ΕΥΠΕΑ) και σήμερα Π.Ε.Κ.Α., όπου υπηρετούν μόλις 40 υπάλληλοι πανελλαδικά. Η ενημέρωση που έχουμε από την πολιτική ηγεσία είναι ότι τα Π.Ε.Κ.Α. θα στελεχωθούν με 1.000 υπαλλήλους. Δεν υπάρχει κανένα σαφές χρονοδιάγραμμα υλοποίησης αυτού του στόχου (και αυτού του στόχου, θα προσέθετα).
Σχετικά με το ύψος των προστίμων
Είναι γεγονός ότι σε κάποιες περιπτώσεις είναι εξοντωτικά για τις μικρές επιχειρήσεις τα πρόστιμα. Θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν στην επιβολή του προστίμου η συχνότητα παράβασης. Θα ήταν ίσως προτιμότερη η κλιμάκωση των ποσών που επιβάλλονται ως πρόστιμα. Αυτό είναι θέμα προς συζήτηση.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, καλούμε τους εργοδότες να ασφαλίζουν τους εργαζόμενους που απασχολούν. Πιστεύουμε ότι έτσι προστατεύονται από τυχόν καταγγελίες, επώνυμες ή ανώνυμες. Επίσης, ότι δεν θα επιβαρύνονται από τυχόν πρόστιμο κατά τη διάρκεια των ελέγχων των αρμοδίων οργάνων και ότι κατοχυρώνονται στην περίπτωση εργατικού ατυχήματος.
Καταλήγοντας, αυτή την περίοδο, όλα τα δεδομένα και οι κρίσιμες παράμετροι – απασχόληση, αμοιβές, δημογραφικό – εξελίσσονται και διαμορφώνονται σ’ ένα αρνητικό πλαίσιο που συνθλίβει το σύστημα απ’ όλες τις πλευρές. Παρατηρούμε ότι και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο το ζήτημα της διαχείρισης αγγίζει τα όριά του. Αυτό που σήμερα θεωρείται διαχειρίσιμο και βιώσιμο, την επομένη αναθεωρείται και καθίσταται ανεπαρκές ως προς τα όρια ηλικίας και το ύψος της παροχής. Επομένως, το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης είτε θα αποκτήσει τον πολιτικό χαρακτήρα που οφείλει να έχει, είτε θα καταργηθεί.
Η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος είναι ένα κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα. Επομένως, επαφίεται στον κόσμο της εργασίας με την ευρεία έννοια σε ποιο βαθμό και μέχρι ποιο σημείο θα αποδεχτεί την καθιέρωση και τη διαιώνιση μιας οικονομικής λογικής συνεχούς πληρωμής χρεών, ακραίας λιτότητας και εξαθλίωσης ή αν θα στραφεί ενάντια σ’ αυτήν την προοπτική και στον βαθιά νεοφιλελεύθερο πυρήνα των συγκεκριμένων πολιτικών, απαιτώντας ένα δικαιότερο τρόπο διανομής του συνολικού κοινωνικού εισοδήματος.
Αδιαπραγμάτευτη θέση μας λοιπόν είναι:
ΟΧΙ στη μείωση παροχών και συντάξεων
ΟΧΙ στις συντάξεις- προνοιακά επιδόματα
ΝΑΙ στις συντάξεις που εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαβίωση
ΝΑΙ στην εύρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών και στην καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη
Τέλος, εμείς οι εργαζόμενοι, επειδή συχνά- πυκνά κατηγορούμαστε ότι δεν προτείνουμε απόψεις, θέσεις και λύσεις, εφόσον η περίφημη ανάπτυξη θα αργήσει πολύ για τη χώρα μας, ούτως ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, άρα χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος, προτείνουμε τα εξής:
• Ριζική αντιμετώπιση της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας
• Ρύθμιση οφειλών, βασιζόμενη στη σημερινή οικονομική συγκυρία, προκειμένου οι οφειλέτες να καταβάλλουν τις υποχρεώσεις τους.
• Αξιοποίηση και όχι ξεπούλημα της τεράστιας ακίνητης περιουσίας με μεταστέγαση υπηρεσιών σε ιδιόκτητα κτήρια για εξοικονόμηση πόρων (πίνακας 5).
• Μηχανοργάνωση των υπηρεσιών με παράλληλη μείωση της γραφειοκρατίας
• Διασφάλιση της υποχρέωσης του Κράτους να χρηματοδοτεί το ασφαλιστικό σύστημα
Σας ευχαριστώ πολύ…
