Συναδέλφισες-Συνάδελφοι,
Από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών και τη συνάντηση της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ με τον υπουργό Δ. Στρατούλη μπορούν να βγουν κρίσιμα συμπεράσματα για το που το πάει η κυβέρνηση, αλλά και για το ρόλο του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Θα πρέπει να γνωρίζουν οι συνάδελφοι ότι τόσο όλες οι άλλες παρατάξεις, όσο και ο πρόεδρος της ΠΟΣΕ ΙΚΑ, ως εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΔΣ του ΙΚΑ, συναίνεσαν στην αρπαγή των ταμειακών διαθεσίμων του ΙΚΑ και την κατάθεσή τους στην ΤτΕ. Την ίδια ώρα, δηλαδή, που συνταξιούχοι και ασφαλισμένοι βυθίζονται στην εξαθλίωση, που τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων έχουν καταληστευτεί διαχρονικά από εργοδοσία και αστικό κράτος, τα συνδικαλιστικά μας όργανα δηλώνουν «παρών» στην δήθεν «εθνική» προσπάθεια αποπληρωμής του χρέους της πλουτοκρατίας «εγκαίρως, στο ακέραιο και στο διηνεκές», όπως άλλωστε δεσμεύτηκε ήδη η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Θα πρέπει να γνωρίζουν οι συνάδελφοι ότι, μέσα σε δύο μήνες, οι 800 νέες προσλήψεις στο ΙΚΑ, που είχαν εξαγγελθεί στην τελευταία ΓΣ του Συλλόγου Αττικής, «κουρεύτηκαν» ήδη στο μισό (σε επίπεδο εξαγγελίας και μόνο!) από τον Στρατούλη, ενώ και οι πέτρες στο ΙΚΑ ξέρουν ότι, έτσι ή αλλιώς, αυτές δεν φτάνουν ούτε για «ζήτω». Και ενώ η νέα κυβέρνηση δεσμεύεται να συνεχίσει την αισχρή πρακτική των πρόσκαιρων κακοπληρωμένων μορφών απασχόλησης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα (δες 5μηνα), δηλαδή το σύγχρονο κρατικό δουλεμπόριο ανακύκλωσης και συγκάλυψης της ανεργίας, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στο χώρο μας της κλείνουν πονηρά το μάτι…
Μας πληροφορεί, επίσης, η πλειοψηφία του Συνδικάτου ότι ο υπουργός ανταποκρίθηκε θετικά στο πάγιο τρίπτυχο των κλαδικών διεκδικήσεων «οδοιπορικά- δωρόσημο-ΤΔΕ». Εδώ πια ταιριάζει το «σαν να μη πέρασε μια μέρα…»! Δηλαδή… την ώρα που οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν χάσει ήδη πάνω από 5 μισθούς το χρόνο, την ώρα που Υγεία-Παιδεία είναι στην προκρούστεια κλίνη των αναγκών του κεφαλαίου, την ώρα που είναι στα σκαριά καινούργια φοροεισπραχτικά μέτρα (αύξηση ΦΠΑ, διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, κτλ), την ώρα που με το αραχνιασμένο πρόσχημα της «δημοσιονομικής βιωσιμότητας» και του «εκσυγχρονισμού» μεθοδεύονται νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές, η πλειοψηφία του Συνδικάτου διαφημίζει ως επιτυχία την τυχόν ικανοποίηση στενών συντεχνιακών αιτημάτων. Αλλά οι εργαζόμενοι έχουν πια αρκετή πείρα για να μη φάνε το τυράκι στη φάκα…
Συναδέλφισες-Συνάδελφοι,
Η συγκυβέρνηση και τα δεκανίκια της στο συνδικαλιστικό κίνημα, με την εναλλαγή εμπορίου φόβου και εμπορίου ελπίδας, έχουν κάθε λόγο να καλλιεργούν κλίμα αναμονής και ανοχής για να αποσπάσουν τη λαϊκή συγκατάθεση στην επικείμενη νέα αντιλαϊκή συμφωνία με τους «θεσμούς». Θέλουν οι εργαζόμενοι να συμβιβαστούν με τη χαμοζωή, να προσχωρήσουν στη λογική του «σφάξε με αγά μου να αγιάσω» ή, ακόμα χειρότερα, να γίνουν κλακαδόροι της μιας ή της άλλης συμμαχίας του κεφαλαίου (ευρώ/δραχμή, Γερμανία/ΗΠΑ κλπ). Η καθυστέρηση και η αδράνεια όμως δημιουργούν όρους παγίωσης της εξαθλίωσης, όρους νέων απωλειών και υποχωρήσεων.
Αντί να επιλέξουμε τον δήμιο που θα μας σφάξει να επιλέξουμε τώρα την αντεπίθεση, συμμαχώντας με την εργατική τάξη, τους συνταξιούχους, τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους.
Δική μας κόκκινη γραμμή: η ανάκτηση όλων των απωλειών σε σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κυβερνήσεών τους! Για να ανοίξει η προοπτική της ικανοποίησης των σύγχρονων εργατικών-λαϊκών αναγκών.
